شعر های باران خورده ....

پیچــک نگــاهــم

دزدانــه تــا پشــت پنجــره ی

اتــاق تــو بــالا آمــده

بــه کجــا خیــره شــده‌ای ؟

بــاران کــه بگیــرد

تمــام پنجــره

پــر از پیچــک خــواهــد بــود

((کیکاووس یاکیده))

زمستان آمده است

خسته ام

می خوابم

بهار که آمد

پیله ام را می شکافم

تا با پرهای خیس

دوباره

عاشقت شوم

((کیکاووس یاکیده))

آنچه در بهار مست

رویید

در قمار

با پاییز

رفت

چه خوب است

چیزی

برای باختن داشتن

((کیکاووس یاکیده))

چه قدر سخت!

گاه چه قدر زمان کوتاه است

برای تفهیم آن چه به آن ایمان نداریم

به دیگران

به خودمان

و بی مفهوم بودن

چه راهیست غمگین

که بودن

گاه در آن

چون غباری نامفهوم

گم می شود!

((کیکاووس یاکیده))

پروانه ای مسافر من بود

دیروز

که انتظار فردایی را نمی کشید

بانو

پروانه ها

بودن را به اندازه ی یک عشق

خلاصه کرده اند

((کیکاووس یاکیده))

به نشانی جایی که زخم های خوب شده

از آن جا می آیند

می روم

دماوند را هم

می برم

و هر شاعری

که در راه

ببینم.

((کیکاووس یاکیده))

خلاصه راه می شود

طلوع ، تو ، غروب

چه بارانی باشد که بپوشاند

چه بارانی باشد

که بپوشانی ...

((کیکاووس یاکیده))

گاه و اغلب بی گاه

پرنده ای در خانه می خواند

چون مرغ شاخ داری بر درخت

که جفت خود را گم کرده است

که گویی تمام خانه می خواند

((کیکاووس یاکیده))

هنوز

آراسته میشود

باد

به عشقی بی پایان

میان نگاه من و

خیال تو

((کیکاووس یاکیده))

از آخریـن باری

که عاشـق شـده ام

دیـگر نمـرده ام .. !

((کیکاووس یاکیده))

عشق

همین خنده های ساده توست

وقتی

با تمام غصه هایت

می خندی

تا از تمام غصه هایم

رها شوم

((کیکاووس یاکیده))

سنگــریــزه

گفــت

آرزویــش کــوه شــدن اســت،

تــا از قلــه

تــو را ببینــد!

کــوه:

آرزویــش سنگــریــزه شــدن؛

تــا بــه دنبــال تـو بغلتــد!

بــه هــر دو

حســادت کــرده ام . . .

((کیکاووس یاکیده))

انتظار بارانی را می‌کشم

که پلک بر هم بگذارم

باریده است !

بانو !

به تماشای باران ستاره‌ها

بی‌ چتر

بیا.

((کیکاووس یاکیده))

پیچک نگاهم

دزدانه تا پشت پنجره‌ی

اتاق تو بالا آمده

به کجا خیره شده‌ای!

باران که بگیرد

تمام پنجره پر از پیچک خواهد بود.

((کیکاووس یاکیده))

مرا ببخش

که پنداشتم

شادی پرواز پرستو‌ها

از شوق حضور تو‌ست

آنها بهار را

با تو اشتباه می‌گیرند

آخر کوچک‌اند

کوچکم.

((کیکاووس یاکیده))

باران که می‌بارد

تمام کوچه‌های شهر

پر از فریاد من است

که می‌گویم:

من تنها نیستم

تنها منتظرم!

تنها…

((کیکاووس یاکیده))

کاری کن که ساحل

رویای رسیدن به تو نباشد

در دریا چاره جز

عاشق بودن نیست.

((کیکاووس یاکیده))

فاصله ساقه تا شکوفه

فاصله خیال تو با من

فریادی است

که با مرگ خاموش می‌شود.

((کیکاووس یاکیده))

چه قدر دزدیدن نگاه

از چشمان تو لذت بخش است

گویی تیله‌ای از چشم‌ام به دلم می‌افتد

بانو!

با مردی که تیله‌های بسیار دارد

می‌آیی؟

((کیکاووس یاکیده))

بلورین است

چشمان مردی که تو را گم کرده

از زمستان می آید

نمی داند

شادی پرواز پرستوها

در آسمان بهار

از چیست!

((کیکاووس یاکیده))

همیشه منتظرت هستم

خیال می کنم پشت در ایستاده ای و در میزنی

اینقدر این در کهنه را باز و بسته کرده ام که لولایش شکسته است

لولای شکسته در را عوض میکنم

انگار کسی در میزند

در را باز می کنم و در خیالم تو را می بینم که پشت در ایستاده ای

می گویم :

بانو خوش آمدی

ولی تو نیستی

پشت در تنهاییست

در را می بندم و باز دوباره باز میکنم

ولی هنوز هم نیستی

اینقدر باز میکنم و می بندم که لولای در دوباره می شکند

کاش می آمدی

می دانم چشم خسته ام بسته خواهد شد

قلبم خسته ام خواهد ایستاد

ولی تو نخواهی آمد

بانو

بانو

بانو جان

تا آخر عمر فقط همین خواهد بود

من و در و لولای شکسته

و حسرت دیدار تو

فقط همین

((کیکاووس یاکیده))

در پیاله ای

به رنگ چشمان تو

غرق خواهم شد.

فردا

در ساحل پیاله‌ی خواب

ریشه خواهم داد.

تو خواهم بود...!

((کیکاووس یاکیده))

کاری کن

ساحل

رویای رسیدن به تو نباشد.

در دریا

چاره جز

عاشق بودن

نیست.

((کیکاووس یاکیده))

کولی ها چمدان سفر ندارند.

کوچی ها سقفی بر سر ندارند.

پرستوها مرزها را نمی شناسند .

اما کولی ها و کوچی ها و پرستوها در سفر همراه دارند.

همراهان. بیشماران.

قاصدک ها تنها سفر می کنند.

من پای سفر ندارم. دلی هم ندارم تا قوی دارمش .

من باز هم به سفر می روم...

یادت می آید؟

می گفتی خانهُ باد در گودی دستهای رنگ پریده

و پشت رگهای آبی بازوان من است .

می دانی؟

دیگر فرقی هم نمی کند.

دستهایم یادگار بی خانمانی منند اما هنوز توان آن را دارند

که اشکی را از گونه ای پاک کنند.

حالا هم دوباره وقت رفتن است جان دلم ...

سلام مرا به خدایت که نگهدار توست برسان.

((کیکاووس یاکیده))

آن دم

که دریا و آسمان

گم شود

پرواز، خواهم آموخت

پیش از آن که چشمانِ تو

دوباره باز شود.

((کیکاووس یاکیده))

هر شب که می خوابم

می گویم صبح که آمدی

با شاخه ای گل سرخ

وانمود میکنم هیچ دلتنگ نبودم

صبح که بیدار میشوم

می گویم

شب

با چمدانی بزرگ می آید

و دیگر نمی رود

((کیکاووس یاکیده))

می گویند

پرنده ای زخمی

که هر عصر

از افق می گذرد

نشان تو را می داند

هر عصر

در تو گم می شوم

او می گذرد

افق خونین می شود

و من

تو را

و او را

نمی بینم.

((کیکاووس یاکیده))

فرقی نمی کند باران ببارد یا نه

فرقی نمی کند چشمان تو چه رنگ باشد

به خانه می رسم یا نه

مهم نیست!

من کلاهی ندارم که از سر بردارم

یا دندانی نمانده ست تا لبخندی بسازم

من و تو خاطرات درختان یک کوچه ایم ...

((کیکاووس یاکیده))