مثل جنگی سرد،دنیا دیر می فهمد مرا
خانه ای ویران پس از آژیر می فهمد مرا
امپراطوری که در یک جنگ معمولی شده ست
کشور معشوقه اش تسخیر،می فهمد مرا
زندگی بعد از تو در این شهر حصرخانگی ست
برده ی جا مانده در زنجیر می فهمد مرا
شیشه ی عطری که روی میز آرایش شکست
و از آن زن می شود تبخیر،می فهمد مرا
من زنی امروزی ام ،اما جهان سوم ات
می کند از چادرم تقدیر،می فهمی مرا؟
((سمیه قبادی))
برچسب ها: سمیه قبادی , اشعار سمیه قبادی , شاعرانه سمیه قبادی , شعرکده
تاريخ : چهارشنبه ۷ تیر ۱۳۹۶ | 14:31 | نویسنده : محمد شیرین زاده |
.: Weblog Themes By Pichak :.
