دوست داشتنت
شاید چند کلمه باشد
که نوشته شود
ابراز شود
شعر شود
اما مرا می میراند و زنده می کند
هزاره های مرا
به آتش می کشد
و خاکستری سرد
به طبیعتم می پاشد
ای پرنده ی خوش الحان در ابدیت من
به شیروانی دلم کوچ کن
لبان بارانی ام را ببوس
به شبه جزیره ی مژگانم
دخیل ببند
تا در پلک زدنی
تو را
بداهه گریه کنم.
((سمیه رمضانی گیگاسری))
👇👇👇
برچسب ها: سمیه رمضانی گیگاسری , اشعار سمیه رمضانی گیگاسری , شعر گریه , شعر دوست داشتن
تاريخ : سه شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۱ | 23:52 | نویسنده : محمد شیرین زاده |
.: Weblog Themes By Pichak :.
