بگذار در کانون آفتاب بایستم
و به گوی زمین بنگرم ،
از آن مکان بلند آرامش
به آوازها جان می دهم
و یک پیراهن آبی به تن آسمان می کنم ،
ستاره ها از جیب تو بیرون می افتند
پیرامون کلمه هایت برگ ها می رویند
سیمای جهان پدیدار می شود
تو در دلم می تابی .
((گیتی خوشدل))
برچسب ها: شعر کوتاه , شعر ناب , شعر عاشقانه , اشعار گیتی خوشدل
تاريخ : چهارشنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۴ | 15:53 | نویسنده : محمد شیرین زاده |
.: Weblog Themes By Pichak :.
