شعر های باران خورده ....

خواب دیدم که

بارانم

نشسته دردامن آسمان

در انتظار دستی, چشمی

که مرا آرزو کند

از سیاهی به سپیدی

رفتم و بازگشتم

رفتم و بازگشتم

نبود

نخواست

و سیاه چاله‌ی فراموشی

قطره قطره ام

را می بلعید و

من تمام می‌شدم

در بیرنگی انجماد ...

چشم که گشودم

نه چشمی بود،

نه دستی

و پشت پنجره برف می بارید ...

((شهره عابد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

برفها که اب شوند

چمن ها بر رد پاهایت

سبز خواهند شد

می دانم

چشمهایم

چنان بهار پر بارانی خواهند داشت

که هیچ‌ گنجشکی پشت پنجره ی اتاقم

تشنه نمی ماند ...

((شهره عابد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

یکی از همین روزها ی نه چندان دور 

یکی از صبح های بارانی

که باز هم دلتنگی 

بر گوشه ی ایوان چکه کرد و

گونه ی یاس ها را کبود ...

تردیدها را با خواب گنجشکها می پرانم 

لباسی آبی بر تن رویاهایم می پوشانم و

زنگ خانه ات را می فشارم ....

((شهره عابد))

باور کن

حتما که نباید مرد

تا به آسمان رسید

تو دوستت دارمی بگو

من از هفت آسمان

برایت ستاره خواهم چید .....

((شهره عابد))

هر روز که می شنوم

پلی افتتاح شد

تونلی

جاده ای

بزرگراهی

دل من سخت تر می گیرد ...

می دانم

از فردا

رفتنی ها بیشتر و

چشمهای گریان

بیشتر خواهد بود ....

((شهره عابد))

پشت پنجره ایستاده ام

دلتنگ

برای بدرقه ی پاییز

رنگارنگ

چمدانش پر از باران و

شعرهای ناتمام

قشنگ

آخرین برگ درخت پیر می افتد ..‌

و در انتهای این بدرود

دخترکی سپید روی

دراز گیسوی

به لبخندی می کند ورود

چه انارین لب است و

شیرین کلام و

زیبا

می شناسمش

دختر زمستانست

یلدا .....

((شهره عابد))

از همه دنیا

پنجره ای میخواهم

نشسته کنار گلدانهای شمعدانی

و گشوده به کوچه ای

که هرشب

صدای قدمهای باران

نوید امدن

تو باشد ....

((شهره عابد))

از مرگ می هراسم

تنها اوست

که می رباید

خیال تو را از من ..

اگر نه

چه خوب میشد

قرنها بخوابم و

تو تنها خیال خواب من باشی ...

((شهره عابد))

موهایم را کوتاه کردم

آیینه را شکستم

تا شاید

دست خیالت

از شبهایم

کوتاه شود ..

نمی دانستم

نمی دانستم که

پاییزست و

شبهای پریشان بلندی دارد ...

((شهره عابد))

آبشاری از کوه

روان می گردد ..

اگر دست چپ ام را

با دست راست بگیری ...

((شهره عابد))