شعر های باران خورده ....

من در کنار تو باشم و تو در کنار من باشي

اما ما با هم نباشيم

جدايي اين است

يک اتاق داشته باشيم

اما ستاره‌مان يکي نباشد

جدايي اين است

قلبم براي پنهان کردن صداها

اتاقکي شود با ديوارهايي از وجودم

و تو نفهمي

جدايي اين است

تو را در جسمت بجويم

صدايت را در کلماتت بجويم

نگاهت را در پشت شيشه عينکت بجويم

و نبضت را در درون دستت بجويم

جدايي اين است

((غاده‌ السمان))

سرگذشت من ؟ مسير پروانه است

در طول تاريخش ، از کرم پيله

تا پرواز شفاف و رنگين پروانه اي زرين

مي پرسي چراغ ها با من چه کرده اند ؟

بر گردشان مي گردم

و آنها را با شهوت خويش براي آزادي

مي سوزانم

و پرواز مي کنم و پرواز مي کنم

زيرا من عاشق رهايي ام نه عاشق گل ها و چراغ ها

عشق ؟ نه

آيا شنيده اي که پروانه اي به ميل خود

دوباره کرم شود

و به درون پيله باز گردد ؟

عشق شهريار شرقي مترادف با تملّک دلدار است

يا مترادف با کشتن او

اما پروانه به دور دست ها پرواز کرده است

و آموخته است که چونان کرکسان ، در اوج آسمان بماند

و کار تمام شود

((غاده السمان))

چون عشق

شرمندگي‌اي درجه سه است

و زن

شهروندي درجه سه است

و مجموعه‌هاي شعر

کتابهاي درجه سه‌اند

به همين دليل ما را

مردم جهان سوم مي‌نامند

((سعاده الصباح))

همه فرهنگ ها را گشتم

آنقدر که خسته شدم

آيا اسم تازه اي

اسم عجيبي

اسم هيجان انگيزي به ياد داري

اسمي که شايسته عشق جنون وارم باشد

اسمي که غير از «محبوب من» باشد

((سعاد الصباح))

مترجم : وحيد اميري

پيش از آنکه زاده شوم

مادرم

نام تو را بر حافظه ام حک کرد

مادرم

وقتي به من خبر داد

که تو از آن مني

دلم خواست که زودتر

به دنيا بيايم

((سعاد الصباح))

مترجم : وحيد اميري

تمامي چيزهايي که دوست مي دارم از آن من نيست

دريا از آن من نيست

پاييز از آن من نيست

عشقت از آن من نيست

تنها زخمم از آن من است

خياباني که مرا به سوي مرگ زيبايم

با وباي خاطره سوق مي دهد

((غاده السمان))

براي خروج از هتل آماده مي شدم

ناگهان ديدم

در آينه کوچکم و در کيف دستي ام

پنهان گشته اي

مکان وعده ام را فراموش کردم

زمان وعده ام را فراموش کردم

و فراموش کردم با چه کسي وعده اي داشتم

پس تصميم گرفتم با تو بمانم

((سعاد الصباح))

عشق را بی خیال

دوست دارم

لابه لای موهای بلوندت

بمیرم

((ریچارد براتیگان))

چندي پيش حلقه اي از گل سرخ برايت فرستادم

که هرچند بر شکوه و افتخار تو نمي افزود

اما اميد اين بود که به طراوت روي تو

آن گل پيوسته شاداب ماند

اما تو تنها نفسي در آن گل دميدي

و آن را براي من بازپس فرستادي

تا وقتي غنچه هايش باز شود

و رايحه لطيف آن پخش گردد

من به جاي بوي گل

رايحه عشق تو را از آن استشمام کنم

((بنجامين جانسن))

ترجمه : حسين الهي قمشه اي

اين نامه را در قطار بخوان

باز کردي اگر چمدانت را

دنبال خاطره هايي نگرد که هرگز 

نمي خواستي از تو جدا شوند

آن ها را من برداشتم 

تا سنگين نشود بار ِتو

و جا باشد براي خاطرات جديدت

براي من

اين چمدان کوچک 

و اين راه دراز هم مي تواند

بهانه فردا شود

((آ . کلوناريس شاعر یونانی))

مترجم : احمد پوري

آموخته ام که مردم

حرف هاي شما را فراموش مي کنند

کارهاي شما را فراموش مي کنند

ولي احساسي را که در آنها ايجاد کرده ايد

هيچ وقت فراموش نمي کنند

((مايا آنجلو ))

مترجم : بهنود فرازمند