شعر های باران خورده ....

بذرى بكار تا زمين براى تو گلى بروياند،

روياهايت را در آسمان بخوان تا آسمان،

محبوب تو را به تو ارزانى نمايد.

((جبران خلیل جبران))

ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﻤﯿﺮﯾﻢ

ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ

ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ

ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﯿﻢ

ﺑﻪ ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍیم ...

((ژان پل سارتر))

آماده بودم

در صبح

براي ريختن باران در ليوان

گريه كنم.

((احمد رضا احمدی))

زندگی سرد بود اما عشق

می توانست کارگر باشد!

می توان قطب را جهنم کرد

پای دل در میان اگر باشد..!

((علیرضا آذر))

اگر طعنه بزنیم کسی مسخره مان نمی کند،

اما همین که به چیزی واقعا ایمان داشته باشیم

همه به سرمان می ریزند.

((اوريانا فالاچي))

می دانم

فراموشم کرده ای

وگرنه تا الان

باید بر می گشتی

نگران نباش عزیزم

حال من خوب است

فقط کمی خودم را

به نفهمی زده ام ...

((محمد شیرین زاده))

پُرم از عشق

مثل درختی بزرگ که از باد

مثل اسفنجی که از دریا

مثل عمری دراز که از رنج

مثل زمان که از مرگ

((آنا اشویر))

ترجمه: محمدرضا فرزاد

دکمه‌ های پیراهنم

خواب انگشتان تو را می‌بینند

و کفش‌هایم می‌سوزند

در آرزوی پابه پایی با کفش‌های تو!

شالِ من

نمی‌تواند خاطره‌ی شانه‌هایت را

از خاطر ببرد،

شلوارم چون سگی دنبال می‌کند مرا

در خانه

و می‌خواهد دوباره

او را به قدم زدن در کنار تو ببرم...

پس چگونه انتظار داری

از تو نخواهم

به من وعده‌ی دیداری بدهی؟

((یغما گلرویی))

مردها منطقی حرف می‌ زنند

اما احساسی تصمیم می‌ گیرند .

اما زن ها احساسی حرف می‌ زنند

و مثل یک مامور اعدام

کاری که باید بکنند را می کنند .

((پیکاسو))

قسم به عشق

که هيچ به دل نشسته ای

ز دل نخواهد رفت!

((مهین رضوانی فرد))

تعریف ماتریالیستی عشق،

تعریف اجتماع است

عشق کلید اصلی تبدیل امر خاص یا خصوصی

به امر مشترک است.

((آنتونیو نگری))

کم می خوابم،

اما رویا فراوان دارم،

می دانم برای هر دقیقه ای که چشمان مان را می بندیم

شصت ثانیه روشنایی از دست می دهیم.

((گابريل گارسيا مارکز))

باز

بوته های علف مست کرده اند

سرشان را به هم می کوبند.

هر وقت بوی تو نزدیک می شود

داستان ما همین است.

((شمس لنگرودی))

در ها که بسته مي شود،

چراغ ها که خاموش مي شوند؛

مرداني که در عشق و عهد خود بي وفا بودند،

ناگهان وفادار مي شوند.!

((ژان پل سارتر))

دست و پا مي زني تا نمرده باشي،

دست و پا مي زني

و تنها دست از مرگ درازتر

به زندگي باز مي گردي

تا گلو را محكم تر بفشاري؛

دست و پا نزن

تو زنده اي

و همين براي مردنت كافيست.

((مهسا رهنما))

آهنگ عاشقانه ي پاييز همين بود

برگ خسته اي روي زمين باشم

و با قدم هايت

سازِ جان مرا

-خش خش-

بنوازي.

((مهسا رهنما))

من مشتری دکان چشمت بودم

یک عمر، «نگاه»بان چشمت بودم

ای کاش که پلک می‌زدی مثل کتاب

من نیز کتاب‌خوان چشمت بودم

((فرشته خدابنده))

خنده می‌بینی ولی از گریه‌ی دل غافلی

خانه ما اندرون ابر است و بیرون آفتاب

((فصیحی هروی))

بی شک فدا شدن من بیهوده نخواهد بود.

من حتم دارم كه این،

دست كم درسی اخلاقی خواهد بود

كه خیانت، بزدلی و جنایت را محكوم خواهد كرد ...

((سالوادور آلنده))

تنها یکبار

می توانست

در آغوشش کشند،

و می دانست – آن گاه

چون بهمنی فرو می ریزد

و می خواست

به آغوشم پناه آورد

نامش برف بود

تنش، برفی

قلبش از برف

و تپشش

صدای چکیدن برف

بر بام های کاگلی

و من او را

چون شاخه یی که زیر بهمن شکسته باشد

دوست می داشتم

((بیژن الهی))

آدم به جایی می‌ رسد

که با کوچکترین چیزی

یا کمترین تسلایی که زندگی لطف می‌کند

و برایش باقی می‌گذارد،

کیف می‌کند ...

((لویی فردینان سلین))

سفر به انتهای شب

بزرگترین توهین به "انسان "

انکار"رنج" اوست!

((چزاره پاوزه))

وداع جان و تنم استماع رفتن تست

مرو که گر بروی خون من به گردن تست

زمانه دامنت از دست ما برون مکناد

خدای را نروی دست ما و دامن تست

به کشوری که کس از دوستی نشان ندهد

مرو مرو که نه جای تو ، جای دشمن تست

نشین و بال برافشان که هر کجا مرغیست

وطن گذاشته ، در آرزوی گلشن تست

در آتشی ز فراقش فتاده‌ای وحشی

که هر زبانهٔ آن برق سد چو خرمن تست

((وحشی بافقی))

بهر دلم که درد کش و داغدار تست

داروی صبر باید و آن در دیار تست

یک بار نام من به غلط بر زبان نراند

ما را شکایت از قلم مشکبار تست

بر پاره کاغذی دو سه مدی توان کشید

دشنام و هر چه هست غرض یادگار تست

تو بی‌وفا چه باز فراموش پیشه‌ای

بیچاره آن اسیر که امیدوار تست

هان این پیام وصل که اینک روانه است

جانم به لب رسیده که در انتظار تست

مجنون هزار نامهٔ ز لیلی زیاده داشت

وحشی که همچو یار فراموشکار تست

((وحشی بافقی))

گرد آن خانه بگردم که در او خلوت تست

سگ طالع شومش کیست که همصحبت تست

چشم ما را نرسد بیشتر از بام و دری

ای خوشا دولت آن دیده که برطلعت تست

وه چه بامست که جاروب کشش دیدهٔ من

جان من بندهٔ آن پای که در خدمت تست

همه بر بادهٔ رشکیست که در جام منست

قهقه شیشه که در انجمن عشرت تست

رخصت مجلس و بر وصل تغافل ای شوخ

این زیاد از تو و از حوصله طاقت تست

هجر بگزیدنت از وصل دلا وضع تو نیست

اختراعیست که خود کرده و این بدعت تست

وحشی از تست که ما نیز به بیرون دریم

مانعی نیست، اگر هست همین دهشت تست

((وحشی بافقی))

به جور، ترک محبت خلاف عادت ماست

وفا مصاحب دیرینهٔ محبت ماست

تو و خلاف مروت خدا نگه دارد

به ما جفای تو از بخت بی مروت ماست

بسا گدا به شهان نرد عشق باخته‌اند

به ما مخند که این رسم بد نه بدعت ماست

به دیگری نگذاریم ، مرده‌ایم مگر

نشان تیر تغافل شدن که خدمت ماست

تویی که عزت ما می‌بری به کم محلی

و گرنه خواری عشقت هلاک صحبت ماست

به دعوی آمده بودیم چاشنی کردیم

کمان ، تو نه به بازوی صبر و طاقت ماست

هزار بنده چو وحشی خرید و کرد آزاد

کند مضایقه از یک نگه که قیمت ماست

((وحشی بافقی))

کارگران ساختمانی

خواب ارتفاع می بینند

کارگران معدن

خواب انفجار

خودم را

به خواب می زنم

صدای قدم هات می آید

((جواد مختاری))

گفتم

بهشت می تواند

نگاهَ ت

و یا

دست هایَ ت باشد ...

گفت :

تو آخرتِ نفسی ...

و من

واژه هایَ م

را گم کردم ...

((هلن نیک نیا))