تاکي به تمناي وصال تو يگانه
اشکم شود ، از هر مژه چون سيل روانه
خواهد به سر آيد ، شب هجران تو يا نه ؟
اي تير غمت را دل عشاق نشانه
جمعي به تو مشغول و تو غايب ز ميانه
رفتم به در صومعهي عابد و زاهد
ديدم همه را پيش رخت، راکع و ساجد
در ميکده ، رهبانم و در صومعه ، عابد
گه معتکف ديرم و گه ساکن مسجد
يعني که تو را ميطلبم خانه به خانه
روزي که برفتند حريفان پي هر کار
زاهد سوي مسجد شد و من جانب خمار
من يار طلب کردم و او جلوهگه يار
حاجي به ره کعبه و من طالب ديدار
او خانه همي جويد و من صاحب خانه
هر در که زنم ، صاحب آن خانه تويي تو
هر جا که روم ، پرتو کاشانه تويي تو
در ميکده و دير که جانانه تويي تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو
مقصود تويي ، کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن ، زان گل رخسار نشان ديد
پروانه در آتش شد و اسرار عيان ديد
عارف صفت روي تو در پير و جوان ديد
يعني همه جا عکس رخ يار توان ديد
ديوانه منم ، من که روم خانه به خانه
عاقل ، به قوانين خرد ، راه تو پويد
ديوانه ، برون از همه ، آيين تو جويد
تا غنچهي بشکفتهي اين باغ که بويد
هر کس به زباني ، صفت حمد تو گويد
بلبل به غزلخواني و قمري به ترانه
بيچاره بهائي که دلش زار غم توست
هر چند که عاصي است ، زخيل خدم توست
اميد وي از عاطفت دم به دم توست
تقصير خيالي به اميد کرم توست
يعني که گنه را به از اين نيست بهانه
((شيخ بهايي))
برچسب ها: اشعار شيخ بهايي , شاعرانه شيخ بهايي , شعر ناب , شعر گرافی
.: Weblog Themes By Pichak :.
