نطفه ی اندوه
سکوتم را
آبستن جنگلی کرد
که در حافظه ی هیچ تبری نمی گنجد
ودسته دسته پرنده ها
به دستهایم پناه آوردند
حالا،
باید آسمان را
روی همین سطر خلاصه کنم
ادامه ی این شعرهم بماند برای ابرها...
((بدری دهنوی))
👇👇👇
برچسب ها: بدری دهنوی , اشعار بدری دهنوی , شاعرانه آسمان , شعر کوتاه
تاريخ : سه شنبه ۲۶ بهمن ۱۴۰۰ | 3:21 | نویسنده : محمد شیرین زاده |
.: Weblog Themes By Pichak :.
