شعر های باران خورده ....

تا زهره و مه در آسمان گـشت پديد

بـهتر ز مي ناب کـسي هـيچ نديد

من در عجبم ز مي فروشان کايشان

زين به که فروشند چه خواهند خريد

((خيام))

آبادي ميخانه ز مي خوردن ماست

خون دو هزار توبه بر گردن ماست

گر من نکنم گناه رحمت چه کند

آرايش رحمت از گنه کردن ماست

((خيام))

دوران جهان بي مي و ساقي هيچ است

بي‌زمزمـه نــــاي عــــــــراقي هيـچ است

هر چنــــد در احــــــوال جــهان مي نگرم

حاصل، همه عشرت است و باقي هيچ است

((خيام))

تو خالقي و مرا چنين ساخته اي

هستم به مي و ترانه دلباخته اي

چون روز ازل مرا چنين ساخته اي

پس در دوزخم چــرا انداخته اي

((خيام))

امروز که نوبت جواني من است

مي نوشم که از آنکه کامراني من است

عيبم مکنيد . گرچه تلخ است خوش است

تلخ است ، از آنکه زندگاني من است

((خيام))

از مـن رمقي ، به سعي سـاقي ، مانده است

وز صحبــــت خلـــق ، بي‌وفايي مانده است

از بـاده دوشــــين ، قــــدحي بـيش نــمـاند

از عمـــر نـــــدانم که چه باقي مانده است

((خيام))

در گـــوش دلــم گفت فلــک پنهــــاني

حکمي که قضــــا بــــود ز من مـــي داني ؟

در گـــردش خــــود اگر مـــــرا دست بدي 

خــــــــود را برهاندمي ز سرگـــــرداني

==========

پيــــــري ديــدم به خانه خماري 

گفتـــم نکني ز رفتــــــگان اخباري

گفتا مي خــــور که همچو ما بسياري 

رفتنــــد و کسي باز نيامـــد باري

==========

آنــان که ز پيش رفتــه اند اي سـاقي

در خاک غـــرور خفتــــه اند اي ساقي

رو باده خــــور و حقـيقت از من بشنـو

باد است هر آن چه گفـتـه اند اي ساقـي

==========

اي دل تـو بـــه ادراک معــــما نــــرسي

در نکتــــــه بــــــه زيرکان دانا نرسي

اينجــا بـــه مِي و جــام بهشتي ميساز

کانجـــا که بهشت است رســـي يا نـرسي

((خيام))